W czasach, kiedy żyjemy dłużej, jesteśmy zdrowsze i bardziej aktywne niż poprzednie pokolenia, granica “starości zawodowej” zaczyna się przesuwać. Coraz więcej kobiet po pięćdziesiątym roku życia nie tylko chce, ale też może pracować. Wiele z nas w tym wieku ma jeszcze mnóstwo energii, pomysłów i pasji – a jednak na rynku pracy nadal napotykamy przeszkody, które mają więcej wspólnego z uprzedzeniami niż realnymi umiejętnościami.
Doświadczenie, które bywa pomijane
Trudno nie zauważyć, że kobiety 50+ to prawdziwa skarbnica wiedzy, doświadczenia i empatii. Pracowałyśmy przez dekady, często łącząc życie zawodowe z obowiązkami domowymi, wychowaniem dzieci i opieką nad bliskimi. Nauczyłyśmy się cierpliwości, wytrwałości i elastyczności. Wiemy, jak funkcjonuje praca zespołowa, potrafimy działać pod presją i mamy świadomość własnej wartości. A jednak bardzo często jesteśmy pomijane – bo ktoś uznał, że nasz PESEL mówi więcej niż nasze CV.
Dyskryminacja? Wciąż obecna
Problemem nie jest brak kompetencji – jest nim bariera mentalna, którą rynek pracy stawia przed osobami “dojrzałymi”. Czasem dostajemy informację zwrotną, że “szukają kogoś z młodszym spojrzeniem”, czasem po prostu nie dostajemy żadnej odpowiedzi. W wielu branżach utarło się przekonanie, że młodość oznacza innowacyjność, a wiek – stagnację. To nie tylko krzywdzący stereotyp, ale też ogromna strata dla firm, które rezygnują z dojrzałych, lojalnych i zaangażowanych pracowniczek.
Praca po pięćdziesiątce – dlaczego jej szukamy?
Motywacje są różne. Część kobiet po pięćdziesiątce szuka pracy, bo chce nadal być aktywna, potrzebuje czuć się potrzebna, mieć kontakt z ludźmi. Inne – bo sytuacja finansowa tego wymaga. Coraz częściej kobiety w tym wieku muszą wspierać finansowo swoje dorosłe dzieci, spłacać kredyty lub odkładać na emeryturę, która nie daje realnego poczucia bezpieczeństwa. Praca to nie tylko źródło dochodu – to także element naszej tożsamości, miejsce rozwoju, relacji i samorealizacji.
Co potrafi kobieta 50+?
Można by długo wymieniać: potrafimy zarządzać projektami i zespołami, skutecznie komunikować się z klientami, organizować czas, rozwiązywać konflikty, myśleć strategicznie, być lojalne wobec pracodawcy, wspierać młodsze koleżanki. Mamy cierpliwość, której nie da się wyćwiczyć na szkoleniu. Mamy też umiejętność działania pod presją, rozumienia ludzi i tworzenia atmosfery współpracy. Jesteśmy sumienne, dokładne i odporne na stres. Ale przede wszystkim – mamy motywację, która wynika nie z potrzeby budowania kariery za wszelką cenę, tylko z autentycznego pragnienia bycia częścią czegoś większego.
Co nas blokuje?
Jedną z głównych barier jest wewnętrzne przekonanie, że “już za późno”. Przez lata nas uczono, że po pięćdziesiątce wypada już odpuścić, zejść z pierwszej linii, ustąpić miejsca młodszym. Te przekonania są głęboko zakorzenione – również w nas samych. Niektóre kobiety nie próbują nawet aplikować na stanowiska, które je interesują, bo z góry zakładają, że nie mają szans. Inne obawiają się nowych technologii, zmian w branży, konieczności przebranżowienia. Ale prawda jest taka, że wiele z nas doskonale odnajduje się w pracy zdalnej, korzysta z cyfrowych narzędzi i rozwija swoje kompetencje szybciej, niż mogłybyśmy przypuszczać.
Nowe otwarcie? Czasem trzeba zacząć od siebie
Czasem zmiana zawodowa po pięćdziesiątce wymaga odwagi, czasem uporu, a czasem – wsparcia. Przebranżowienie, kursy, szkolenia, mentorstwo – to wszystko jest dziś dostępne bardziej niż kiedykolwiek. Ale zanim poprosimy o pomoc z zewnątrz, dobrze zacząć od siebie. Zastanowić się, czego naprawdę chcemy. Czym chcemy się zajmować? W czym jesteśmy dobre? Co sprawia nam satysfakcję? Kiedy odpowiemy sobie na te pytania, łatwiej będzie szukać przestrzeni, w której będziemy mogły rozkwitać – niezależnie od metryki.
Kobiety wspierające kobiety
Warto też mówić głośno o tym, że kobiety po pięćdziesiątce nie są zagrożeniem dla młodszych pokoleń – mogą być dla nich ogromnym wsparciem. Mentorkami, przewodniczkami, partnerkami. Nie musimy ze sobą rywalizować. Przeciwnie – budując mosty między pokoleniami, możemy tworzyć bardziej różnorodne, bardziej efektywne i bardziej empatyczne miejsca pracy. Jesteśmy potrzebne – nie mimo wieku, ale właśnie dzięki niemu.
Zmiana mentalności – wspólna sprawa
Zmiana postrzegania kobiet 50+ na rynku pracy nie dokona się sama. Wymaga działań na wielu poziomach – od kampanii społecznych, przez edukację pracodawców, aż po zmianę narracji w mediach. Ale również my, kobiety, mamy tu do odegrania ważną rolę. Mówmy o sobie, pokazujmy swoje sukcesy, wspierajmy się nawzajem. Nie pozwólmy, by ktoś decydował o naszej wartości na podstawie daty urodzenia.
Bo pięćdziesiąt lat życia to nie limit. To kapitał. I czas, by go dobrze wykorzystać – dla siebie, dla innych i dla przyszłości, w której wiek przestanie być przeszkodą, a stanie się atutem.
Więcej informacji
Więcej informacji
Więcej informacji
