Anja dobrze mówi. Bądź jak Anja. Ja będę!

Kilka dni temu Anja Rubik opublikowała na swoim Instagramie poruszający apel, w którym wezwała nas wszystkich do wzięcia udziału w nadchodzących wyborach. Jej słowa poruszyły mnie do głębi, bo powiedziała dokładnie to, co sama czuję.

Podpisuję się całą sobą pod tym, co powiedziała Anja. Powiedziała to, co od dawna mam w sercu – a teraz mówię to głośno. Głosowanie to nie tylko obowiązek. To przywilej, który daje nam szansę realnie kształtować przyszłość. I nie mówię tego jako ekspertka, aktywistka czy polityczka. Mówię to jako kobieta, obywatelka, matka, przyjaciółka. Jako ktoś, kto codziennie żyje w tej rzeczywistości i chce mieć wpływ na to, jaka ona będzie jutro.

Kiedy słucham Anji, czuję, że mówi też w moim imieniu. Bo ja również wierzę, że prawo wyborcze to narzędzie, które może budować kraj taki, jakiego naprawdę pragniemy – bezpieczny, spokojny, przewidywalny i wolny. Taki, w którym każdy może być sobą, żyć zgodnie ze swoimi wartościami i czuć się częścią wspólnoty.

Chcę żyć w Polsce, która szanuje prawo. W której moje prawa jako kobiety, jako człowieka, nie są kwestią politycznej debaty. Chcę Polski, która nie boi się nowoczesności, która nie odwraca się od Europy. Polski, która daje szanse młodym, wspiera starszych, chroni mniejszości, dba o środowisko, i nie zapomina, że wolność i równość to fundamenty zdrowego społeczeństwa.

Dlatego właśnie nie mogę zlekceważyć wyborów. Nie mogę oddać innym decyzji o tym, jak ma wyglądać moja przyszłość. To ode mnie zależy, czy pójdę i zagłosuję na kogoś, kto reprezentuje wartości, z którymi się utożsamiam. Nie chcę stracić głosu w pierwszej turze. Wybieram rozsądek, odpowiedzialność i stabilność.

To, co powiedziała Anja, zostaje ze mną:

„Głosując, masz realny wpływ na przyszłość Polski – takiej, w jakiej chcesz żyć Ty i Twoi bliscy.”

To nie są puste słowa. To proste przypomnienie, że każdy głos liczy się naprawdę. W tym roku nie głosuję tylko jako „jedna z wielu”. Głosuję dla siebie, dla tych, których kocham, dla tych, którzy jeszcze nie mają prawa głosu, i dla tych, którzy być może już je stracili.

Chcę żyć w kraju, w którym czuję się bezpieczna. W którym moje dziecko nie będzie bało się mówić tego, co myśli. W którym moja przyjaciółka nie będzie oceniana przez pryzmat swojej orientacji, a starsi ludzie nie będą bali się zapukać do urzędu.

Chcę Polski, z której będziemy dumni.

Dlatego 18 maja idę głosować. Bo zależy mi. Bo wierzę, że mamy wpływ. I nie pozwolę, by ktoś inny decydował za mnie.