Kiedy czworonóg zastępuje dzieci – Zwierzę jako lekarstwo na samotność?

Czy pies lub kot może zastąpić dziecko? Dla wielu osób to pytanie jest co najmniej kontrowersyjne. Dla innych – zupełnie naturalne. Coraz więcej ludzi decyduje się na życie bez dzieci, ale za to z futrzastym przyjacielem, którego traktują jak członka rodziny. Czy to nowa norma? A może społeczna fanaberia? Jakie są powody, dla których zwierzęta stają się dla nas tak ważne?

Dlaczego ludzie wybierają zwierzęta zamiast dzieci?

Powodów jest wiele. Niektóre osoby świadomie rezygnują z rodzicielstwa, inne nie mogą mieć dzieci z powodów zdrowotnych lub nie znalazły odpowiedniego partnera. Wśród najczęstszych przyczyn, dla których ludzie decydują się na „psie lub kocie rodzicielstwo”, można wymienić:

•Niezależność i wolność – posiadanie dziecka to ogromna odpowiedzialność na całe życie. Zwierzę, choć również wymaga troski, nie wiąże się z tak wieloma wyrzeczeniami. Można nadal podróżować, rozwijać się zawodowo i mieć czas dla siebie.

•Sytuacja finansowa – wychowanie dziecka to olbrzymi koszt, podczas gdy opieka nad psem czy kotem jest znacznie tańsza (choć i tu wydatki mogą być wysokie).

•Brak instynktu macierzyńskiego/ojcowskiego – nie każdy czuje potrzebę posiadania dzieci, ale wiele osób pragnie towarzystwa i opieki nad kimś. Zwierzęta często wypełniają tę lukę.

•Świadomość ekologiczna i społeczna – świat jest przeludniony, a jego zasoby kurczą się w szybkim tempie. Niektórzy wolą adoptować psa lub kota ze schroniska, niż decydować się na powiększenie populacji ludzi.

•Poczucie miłości i bliskości – zwierzęta dają bezwarunkową miłość, której czasami brakuje w relacjach międzyludzkich.

„Mój pies to moje dziecko” – nowy trend czy normalność?

Coraz częściej można usłyszeć, że ktoś mówi o swoim psie lub kocie w kategoriach rodzicielskich. „Moje maleństwo”, „Moje dziecko”, „Jestem jego mamą” – te określenia padają nie tylko wśród młodych ludzi, ale także wśród osób po 40. czy 50. roku życia.

Dla wielu czworonóg to nie tylko zwierzę domowe, ale pełnoprawny członek rodziny. Ma swoje miejsce w łóżku, świętuje urodziny, dostaje prezenty na święta i regularnie odwiedza fryzjera dla zwierząt. Niektórzy właściciele psów i kotów inwestują w drogie akcesoria, ubranka, a nawet specjalne karmy dostosowane do indywidualnych potrzeb pupila.

Czy to przesada? Dla jednych tak, dla innych nie. Ale jedno jest pewne – w dzisiejszym świecie rola zwierząt zmienia się i stają się one czymś więcej niż tylko „domowymi pupilami”.

Zwierzę jako lekarstwo na samotność

Nie da się ukryć, że wielu ludzi traktuje zwierzęta jako lekarstwo na samotność. Czasami to świadoma decyzja – ktoś, kto nie ma partnera ani dzieci, decyduje się na czworonoga, aby mieć towarzystwo. Innym razem to los sprawia, że pies czy kot staje się najlepszym przyjacielem w trudnych chwilach.

Zwierzęta pomagają w walce z depresją, redukują stres, dają poczucie celu. Badania pokazują, że właściciele psów są szczęśliwsi i rzadziej cierpią na stany lękowe. W wielu krajach stosuje się terapię z udziałem zwierząt – np. dogoterapię czy felinoterapię, które pomagają osobom starszym, dzieciom z autyzmem czy pacjentom w szpitalach.

Krytyka „zwierzęcych rodziców”

Choć coraz więcej ludzi otwarcie mówi o tym, że traktuje swojego psa czy kota jak dziecko, nie brakuje również głosów krytycznych. Niektórzy uważają, że porównywanie zwierząt do dzieci to przesada i brak szacunku dla prawdziwego rodzicielstwa. Padają komentarze w stylu:

•„To tylko pies, nie dziecko”

•„Zwierzę nigdy nie zastąpi prawdziwej rodziny”

•„To smutne, że zamiast dzieci ludzie wybierają zwierzęta”

Czy to rzeczywiście coś złego? A może po prostu świat się zmienia, a z nim ludzkie priorytety?

Czy pies lub kot może zastąpić dziecko?

To zależy od tego, jak definiujemy „zastępowanie”. Oczywiście zwierzę nie spełni wszystkich funkcji, jakie pełni dziecko. Nie będzie miało własnego życia, nie dorośnie i nie będzie podejmowało decyzji. Ale może dawać miłość, ciepło, poczucie bliskości i sensu.

Dla wielu ludzi pies czy kot to najlepszy przyjaciel, ktoś, kogo kochają bezgranicznie i za kogo są odpowiedzialni. Dla nich czworonóg staje się rodziną, a więź, którą z nim tworzą, jest tak samo silna, jak więzi między ludźmi.

Czasy się zmieniają, a wraz z nimi nasze podejście do życia, rodziny i bliskich relacji. Dla jednych dziecko to największa wartość, dla innych – zwierzę jest wystarczającą formą bliskości i odpowiedzialności. Nie ma jednej właściwej drogi – ważne, aby każdy żył w zgodzie ze sobą.

Nie warto oceniać ani krytykować – świat jest wystarczająco różnorodny, by pomieścić zarówno rodziców dzieci, jak i tych, którzy znaleźli spełnienie w byciu „rodzicami” dla swoich czworonożnych przyjaciół.